یک هزار و 200 سال است که رسم دلنشین نوغانی‌ها قلب‌های محزون و شکسته را برای شنیدن نوای تعزیه و نوحه‌های شورانگیز مهیا ساخته و بازهم این زخم قدیمی در دل عشاق خانه کرده است.
به گزارش پایگاه خبری بازتاب خراسان ، هم‌زمان با آخرین روز ماه صفر که مصادف با سالروز شهادت هشتمین پیشوای شیعیان جهان حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) است، زنان محله قدیمی نوغان مشهد طبق سنتی 1200 ساله با تشییع نمادین تابوت علی بن موسی الرضا(ع) رهسپار حرم مطهر رضوی می شوند تا ضمن یادآوری این حرکت مهم و تاریخی، صحنه‌ای دیگراز دلدادگی به حضرتش را نشان دهند.
محله نوغان اصالت و نام خود را مدیون و وام‌دار علی‌بن موسی الرضا(ع) است از همان روزی که امام رضا(ع) پای به روستای نوغان نهاد، این روستا در تاریخ شیعیان ماندگار شد .
به گواه مستندات تاریخی هنگامی که زنان نوغان از حادثه شهادت علی‌بن موسی الرضا(ع) آگاهی یافتند بدون هراس از مامون قیام کردند و با بخشیدن مهریه‌های خود به همسرانشان پیکر مطهر و نورانی امام مهربانی را تشییع کردند و نامشان را در لابه‌لای صفحات تاریخ به ثبت رساندند و اینطور نام خود را در حمایت از مولای خویش ولایتمداریشان را تا ابدالدهر بر پیشانی روزگار مهر کردند،
بانوان به عزاداری در روزهای شهادت بسنده نکردند، بلکه هر ساله و در سالگرد این ایام باز هم زنان نوغان بودند که در دهه آخر صفر به استقبال از زائرین رضوی در جوار آن مضجع شریف می‌پرداختند.
حماسه و رشادت این زنان تا همیشه در دل تاریخ ماندگار و زنده است و بعد از گذشت هزار و 200 سال غوغای زنان نوغان، روایت این حماسه هر ساله توسط بانوان در مشهد به نمایش گذاشته می شود.
بانوان هر ساله در روز شهادت امام هشتم (ع) در مسجدالرضا(ع) محله نوغان جمع شده و پس از عزادارای بر امام و خورشید هشتم با حمل و تشییع نمادین پیکر مطهر حضرت ثامن‌الحجج(ع) به سمت حرم مطهر رضوی به حرکت در می آیند.
دیدن سیل عظیم بانوان عزاداری که بر سر و سینه می زنند و در غم شهادت مولایشان عزاداری می کنند، اشک بر دیدگان زائران و مجاوران برجای گذاشته و حماسه ای دیگر خلق می کند.
این اقدام تاریخی همه ساله در روز شهادت جانسوز امام هشتم(ع) با حضور ده‌ها هزار نفر از بانوان مشهدی برگزار می شود . بانوان در حالی که شاخه‌های گل در دست دارند به شکل نمادین با حمل تابوت، پیکر این امام رئوف را تشییع می‌کنند و بعد از ورود به حرم مطهر رضوی و عرض ارادت به ساحت امام مهربانی‌ها به عزاداری و نوحه‌خوانی در سوگ این امام رئوف پرداخته و بر مظلومیت غریب‌الغربا اشک ماتم می ریزند.
نوای حزن انگیز و شیون‌های رضا رضای آنان با حمل تابوت نمادینی که با پارچه‌ای سبزرنگ و گل‌های سرخ پرپر زینت گرفته بر دوش‌های رنجور و مهربانشان حمل شده و باری دیگر عمق ارادت و عشق خود را به حضرت رضا(ع) در برگ برگ تاریخ به ثبت می رسانند.
اکنون این بانوان با در دست داشتن شمع‌هایی روشن، زیارتنامه می‌خوانند و نماز ظهر و عصر شهادت امام رضا(ع) را در حرم رضوی به جماعت اقامه می کنند.
یک هزار و 200 سال است که رسم دلنشین نوغانی‌ها قلب‌های محزون و شکسته را برای شنیدن نوای تعزیه و نوحه‌های شورانگیز مهیا ساخته و بازهم این زخم قدیمی در دل عشاق خانه کرده است. نوغان از آن‌جا به بلاد دیگر سروری یافت که مادران این روستا فرزندان خود را به نام‌هایی چون رضا،غلامرضا، علی‌رضا و محمدرضا آراستند. حتی امروز که مشهدالرضا به شهری گسترده و پهناور تبدیل شده است، نوغان و شیر زنانش با افتخار بر اوج تاریخ ایستاده است.
کد خبرنگار : 100
